Hatırlar mısın?
Hani birkaç zaman önce,
-daha yeni değmişken elin elime,
gözlerim gözlerinde yuva yapmışken
ve uçkursuz bir sevişmeye gebe kalmışken kalplerimiz-
‘gitme’ demiştin,
‘gitmelerin olmasın,
beni senden alıkoyacak tüm kehanetler kalksın ortadan,
gitme aşk!
çukur olur yanaklarım gidersen,
ecel terleri dolar gamzelerime,
kıyıp da ağlayamam,
düşersin diye gözümden!’
Hatırlar mısın?
Hani birkaç ay önce,
-bir bir doğurmuşken sancılarını anneler,
cennet vaadiyle kandırılmışken günahkar ceninler
ve ellerinde yalanla koşarkan bir caddeden diğerine deliler-
‘bitme’ demiştin,
‘bitme kadın,
adından dökülen her harfe secde edecekken bitme,
güzlerini topla gel yaz mevsimlerime,
üşüt beni,
bütün uçurumları mesken edindi ruhum,
bitme sen!
korkarım anneme yenik düşmekten…
n’olur sanki bitmesen?!’
Hatırlar mısın?
Hani birkaç gün önce,
-gök, yüzünden utanır haldeyken,
tanrı bileklerinden kesmişken kendini,
insanlar kana kana yıkanırken yağmurun sulak yerlerinde-
‘yitme’ demiştin.
‘yitme be!
kör olabilecek kadar kütükleşmişken duygularım,
sarhoş bırakma beni başka bedenlerde.
sımsıkı sar, sakla çaresizliklerimi.
yitme lütfen!
bütün sihirbazları toplattım dünyadan,
yine de yitersen,
vazgeçeceğim tanrıdan!’
Hatırlar mısın?
Hani birkaç saat önce,
-birbirini bıçaklarken pişmanlıklar,
açık kapıların ortasında kalanların yüzüne çarparken rüzgâr,
ve kendini umudundan asmışken yenik bir devrimci-
‘silme kadın’ dedin
‘bütün korkularımı bırak ruhumun zindanlarında,
kilit vur kalp kapakcıklarıma,
özümü topla, at bir kenara,
ama silme kadın!
silme beni varlığından!
yokluğum çok korkunçtur benim,
eşeğin sudan gelmesini bekleten babam kadar öfkelidir bana.
gitme kadın!
bitme!
yitme, silme beni!
ölüm kokuyor tenim,
yalvarırım beni ölüme terk etme!’
Saat 19:46…
Bilmem hatırlayacak mısın ama,
şu an hastasını öldüren bir doktor duruyor karşında…
Üzülmek haddim değil belki,
Fakat ötanazi isteyen sendin bu aşkın hasta yatağındaki ruhuna…
Unutma aşkın talan yüzü!
İki elin yakamda…
//Merve Ceylan
Seslendirme: Kahraman Tazeoğlu